From beach to the beautifull mountains of the north

Sabaidee, sawadee ka, hello, lieve allemaal!

Het is echt al veel te lang geleden dat ik mijn laastste blog heb geschreven, bijna 3 weken. Ik heb dan ook gigantisch veel te vertellen, gelukkig heb ik wat steekwoorden bijgehouden afgelopen tijd dus hopelijk kom ik daar een heel eind mee. Want dat geheugen van mij werkt niet mee. De reden dat ik al zo lang niet heb geschreven, (zelfs mijn eigen dagboek heb ik de afgelopen weken verwaarloosd:S), is omdat ik de ontzettend veel rondgereisd maar ook continu gezelschap gehad van Reza. Wat echt een heerlijk avontuur is geweest! 

In Bangkok heb ik een nachtje op Reza moeten wachten, wat best zenuwslopend was want ik stond te popelen om hem te zien. Ik was dan ook nogal in paniek toen ik het eerste smsje kreeg dat hij niet mocht vliegen. Er was iets fout gegaan met de creditcardbetaling en ze zeiden dat er niet betaald was! Paniek Paniek! Op het laatste moment heeft hij voor dezelfde vlucht nog een ticket moeten boeken, 10 minuten voor boarding time. Het geld van het andere ticket heeft hij teruggekregen want was blijkbaar al wel afgeschreven. Erg slechte service van Tigerairways! Maar goed, hij zat goed en wel in het vliegtuig. De volgende ochtend moest ik hem ophalen, half 7. Nadat ik gezocht had waar ik moest staan kon het wachten beginnen, alleen duurde het wachten wel heel lang. Na 2 uur nog steeds geen reza en het vliegtuig was allang geland. Heel het vliegveld rondgelopen, en ik kon geen sms berichten versturen en ik had ook geen wifi. Uiteindelijk kreeg een smsje van Reza dat hij buiten stond te wachten. Blijkbaar was hij toch via een andere gate naar buiten gekomen. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Gelukkig dat zijn telefoon wel werkte. Dus op naar Bangkok. 

In Bangkok zijn we vier daagjes gebleven om nog een beetje te relaxen, te feesten en nog wat sightseeing te doen, aangezien ik er de laastste keer zo haastig doorheen was gegaan. Reza en ik hadden besloten extra low budget te gaan reizen omdat we beiden moesten bezuinigen. En ik moet zeggen dat gaat ons best goed af. We moesten de boot nemen naar Wat Arun. Op de boot loopt er een betaaldame rond die je moet betalen, ze komt langs zodra je op de boot stapt. Alleen waren wij zo sneaky om om haar heen te blijven lopen, ging zij links, gingen wij rechts etc. Dus toen we uiteindelijk op de eindbestemming waren  had ze ons nog steeds niet gezien en was het dus een gratis ritje haha. Wat Arun is een hele mooie gedetailleerde tempel gemaakt van kapot servies wat je alleen ziet als je dichtbij staat. Maar het is ook een hele steile hoge tempel. De laatste keer dat ik erop klom durfde ik niet meer naar beneden, maar ik met mijn grote mond dacht dat ik het nu wel aan kom. Hoppakee de hoge tempel weer op, struikelend over mijn sarong die ik verplicht moet dragen daar. En eenmaal bovenaan... Uhmmm hoe kom ik nu weer beneden? Dus op de billen als een peuter, naar beneden de tempel af! Gelukkig was ik niet de enige die wat last had van hoogtevrees :P. 
De laatste keer dat ik in Bangkok was heb ik niet echt gefeest omdat ik toen alleen was en nog niemand kende. Maar nu met Reza was dat een ander verhaal. We hadden ook een ander koppel ontmoet bij ons guesthouse waar we in de avonden ons goed mee vermaakten. Hongtong of Samsong, de goedkoopste mix die hier te vinden is en dan de straat op. Bizar wat je daar allemaal ziet snachts. Ze komen langs met gefrituurde schorpioenen, ze vragen of je de pingpongshow wil zien (Een of andere bizarre show waarin vrouwen pingpong ballen en andere rare dingen uit hun vagina schieten, wij zijn er niet heen geweest ondanks dat we heel nieuwsgierig waren), dronken mensen die tattoos laten zetten en kleine jongens en meisjes tussen de 6 en 13 jaar die rozen proberen te verkopen. Het eerste jongetje dat ik ontmoette was Aron, toen we met zijn allen in cafe tjenga aan het spelen waren kwam hij langs en probeerde ons een roos te verkopen. Wij overtuigden hem om met ons mee tjenga te spelen en Aron was nog erg goed ook! Heerlijk om hem te zien lachen ipv savonds laat nog de straat op te moeten. Ik weet niet zeker hoe oud hij was, ik schat een jaar of 7/8. De andere avond kwamen ook Ej tegen, zij is 12 en verkoopt ook rozen op straat, ze vertelde dat ze pas naar huis mogen als alle rozen verkocht zijn. Ik vond het zo sneu voor ze dat ik Aron en Ej ben gaan mee helpen, ik liep met ze mee om toeristen te overtuigen een roos te kopen en leerde ze hoe ze op een goede manier moesten verkopen. Ze waren namelijk erg agressief en opdringerig tegenover toeristen. Ook haalde ik af en toe een drankje voor ze of gingen ze met de kinderen dansen op de muziek. het voelt heel goed als je een lach op de gezichten van die kinderen kan toveren. Het liefst had ik ze allemaal mee naar huis genomen en in bed gelegd. Zoals het babytje van nog geen 2 dat lag te slapen op de straat in het midden van de nacht tussen alle dronken toeristen. Je kan er met je kop niet bij. Maar niet denkend aan dat is het feesten in Bangkok erg tof! Feesten, dansen, drinken en gek doen! En de volgende dag lekker uitslapen, beetje rondwandelen (jalan jalan). Heel veel kun je ook niet doen want Bangkok is super heet. Je bent dan ook heel erg blij als er een 7eleven (supermarkt) in de buurt is want die hebben een hele goede airco. Wat een verademing iedere keer als je de 7eleven binnenkomt. Ook al hadden we niks nodig we liepen gewoon even binnen om de airco te voelen, en ben af en toe zelfs even op de koele vloer gaan liggen. Dat de mensen me raar aankeken op dat moment boeide me niet zo veel haha, te warm om me daar druk over te maken. Ook zijn de ice coffees en ice chocolates heerlijk daar! De kamer in bangkok was nog heter als buiten, het is dan ook niet gek dat ik amper sliep. De enige oplossing die ik nog zag was een natte handdoek in de koelkast leggen en snachts als ik het warm had pakken voor verkoeling, maar zelfs dat was niet genoeg! Onbeschrijfelijk warm!

Na Bangkok zijn we met de lokale bus (gratis) naar het station van Bangkok gegaan. Daar hebben we de trein genomen naar Ayutthaya, de voormalige hoofdstad van Thailand. Een prachtige stad met tempels, parken met nog volop natuur en een rustige serene sfeer. Als je met de trein gaat in Thailand heb je een drie keuzes, 1e, 2e of 3e klas. Aangezien we op budgetreis zijn kozen we voor 3e klas, maar dit was prima te doen voor de paar uurtjes naar Ayutthaya. Zodra we in Ayutthaya aankwamen kwam er een tuktuk driver vragen: where you go, where you go? We need to go to guesthouse. You want tuktuk? No no we are going to walk zeiden we tegen hem. En toen vroeg hij why? why walk? :S uhmmm why?? omdat we benen hebben gekregen om te lopen haha. Het guesthouse bleek ontzettend dichtbij het treinstation te zijn dus lopen was prima. Omdat het in Bangkok zo warm was geweest besloten we voor een keer een airco kamer te nemen (normaal neem ik alleen een fan). wat was dat heerlijk!!! Alleen jammer dat de douche er niet werkte, verder een prima guesthouse. In de 7eleven lekkere wijn gekocht (2 euro) en de eerste avond in Ayutthaya genoten in onze airco kamer van een lekker wijntje. Ofja lekker, als je 2 maanden geen wijn op hebt, dan is het lekker :p. In Ayuttahaya hadden we ook een heerlijke warung (eettent op straat) gevonden waar je super lekker lokaal voedsel kon eten, hier gingen we dan ook heen voor lunch en diner. Het is nu mei, dat betekent dat het Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam regenseizoen aan het worden is. De eerste regenbuien kregen we dan ook in Ayutthaya, maar ik vond het heerlijk, het zorgde ervoor dat de temperatuur goed daalde en ik savonds goed kon slapen haha. Nu na een paar weken regen denk ik er helaas iets anders over :p. In Ayuttaya hebben we een scooter gehuurd om zo heel de stad te verkennen, een makkelijke, goedkope en leuke manier om alles te zien. Je kunt even stoppen om een foto te maken, iets te bezoeken of even iets te eten of te drinken. Na een dagje Ayutthaya besloten we de grens over te gaan naar laos. hiervoor zouden we de nachttrein naar Chang Khon (grens thailand met Vientiane) moeten nemen en vanaf daar de bus naar Vang Vieng. 

Ook voor de nachttrein kozen we voor derde klas, dat betekent zitten tussen de locals op niet al te comfortabele bankjes. Maar het kosste maar 200 bat (4,50 euro), dus dat is niks! Zoals verwacht was de trein niet heel comfy en hebben niet al te best geslapen, gelukkig was het niet warm omdat je de ramen open kon doen en zo een fris briesje had. Ook was het totaal niet druk in de trein en kon je jezelf oprollen op een eigen bankje, dat voor mij net groot genoeg was als mijn voeten eruit staken haha. ' Sochtends vroeg aangekomen bij de grens krijg je natuurlijk eerst paspoort controle. Reza mag gelijk doorlopen omdat hij geen visa nodig heeft in Azie, maar als europeaan moet ik in de rij aansluiten. Tijdens het lange wachten op mijn visa (1,5 uur) want alles wordt gecheckt hebben we wel een paar nieuwe vrienden ontmoet. Stephan (duitsland), Jack (Australie) en Camille (Frankrijk). Nadat we eindelijk ons Visa hadden zijn we met 5en doorgegaan naar Vang Vieng. Vientiane, de hoofdstad van Laos besloten we over te slaan. Kijkend naar de Lonely planet (mijn reisboek) kon je daar alleen bowlen, shoppen en naar de spa. Dat kun je ook wel op andere plekken dachten we. Onderweg naar Vang Vieng reden we door Vientiane heen en bleek dat we een goed besluit hadden genomen, een doodgewone stad met niet veel te beleven. Eenmaal aangekomen vanuit het volgepropte busje in Vang Vieng was ik echt verbijsterd hoe mooi het daar was. groene bergen met een blauwe lucht, een stromende rivier waarin lokale kinderen spelen, kleine bamboo bungalows op een groot groen grasveld, koeien de vredig grazen tussen de bergen en het gras. Echt prachtig, je zult het ook wel zien aan de foto's. In Laos moesten we natuurlijk over op een andere valuta, de kip. Ja het heet echt kip. 14.000 kip is gelijk aan 1 euro, lekker ingewikkeld dus. In Vang Vieng hadden we voor 60.000 kip een ruime bungalow voor twee personen met een eigen badkamer en naast ons in de bungalow zaten de andere drie. Een heerlijke ontspannen plek. nadat we een beetje gesetteld waren gingen we het dorp in voor een hapje en een drankje. De eerste bar die we in doken was meteen raak: de hele avond gratis shotjes, je hoeft er niet eens om te vragen, ze komen er mee langs. Dat is nog niet alles, je krijgt ook een ' happy' menu aangeboden, wat houdt dat in; een menu met drugs. Wiet, opium, mushrooms verwerkt in vanalles. Je kunt een wietbrownie bestellen, of een opiumshake en een mushroompizza, ze maken alles voor je. Is het legaal zul je denken? nee eigenlijk niet. maar de politie verdient zo veel geld aan boetes dat ze het niet willen stop zetten. Je mag de drugs dus gebruiken in het restaurant/bar of bij je thuis, maar altijd op eigen risico. Want als de politie je betrapt dan krijg je een boete. Opium en mushrooms had ik geen behoefte aan, maar een beetje wiet hebben we toch wel geprobeerd. Savonds bij onze eigen bungalow hebben we met zijn vijven een joint gerookt, alleen iedereen werd zo paranoide van de gedachte dat er misschien politie rond liep (daar werd namelijk voor gewaarschuwd savonds) dat we ons niet echt relaxed voelde. 

De eerste dag in Vang Vieng hebben we met 5en lekker rondgelopen tussen de grazende koeien en de bergen. we wilden omhoog lopen naar het viewpoint maar in Laos vragen ze letterlijk overal geld voor. Dus zelfs om omhoog te gaan om de bergen staat een mannetje voor entreegeld. Uit principe wilde we dit niet doen dus zijn we zelf op pad gegaan. Letterlijk door de jungle gebanjerd, zonder enig pad voor ogen, erg avontuurlijk en spannend maar toch erg blij toen we ook de weg weer terug gevonden hadden. Op deze manier kom je wel op de meeste mooie en rustige plekken waar niet alle toeristen komen, heerlijk!. Ik voelde me al gelijk meer thuis in dit prachtige serene berglandschap  en in het kleine dorpje Vang Vieng, in plaats van het drukke rumoerige hete strand van Thailand. De tweede dag hebben we met zijn alleen scooter gehuurd. Heel erg goedkoop, voor 25.000 kip heb je 24u per dag een scooter. Helaas wel een manuel dus moest Reza dit keer wel rijden. Voordat we vertrokken zijn gaan ontbijten bij een lokale markt, daar heb ik samen met Camille een stuk varken op. En dat was me toch lekker! Echt ik zweer het, ik was helemaal stuk, knapperig, zout, nog nooit zo lekker gegeten! Iedere keer dat ik in Laos het op de markt voorbij zag komen, kon ik het dan ook niet laten liggen. na het ontbijt was het tijd voor wat avontuur en wilden we richting de Blue lagoon. Als je de naam hoort denk je vast al aan paradijs. En dat was het ook, prachtig blauw, koud water. Wat jammer was, was dat het zo vol zat met toeristen dat er niet heel veel plek meer was voor ons. In the blue lagoon is er een boomstam waar je vanaf kunt springen, erg leuk allemaal, maar ieder jaar gebeuren er hier heel erg veel ongelukken. Vandaar dat ik dit ook niet geprobeerd heb. Het water van de lagoon is niet fris maar echt koud, en als je er eenmaal doorheen bent is het heerlijk. Zelfs de smaak is goed haha. Ja dat lees je goed, camille en ik hebben uit nieuwsgierigheid een beetje van het water geproefd, niet het meest hygienische maar het smaakte erg verfrissend:p Bij de blue Lagoon is ook een cave waar je in kunt. Je moet daarvoor eerst wel een trap en een steil bergje omhoog. Gelukkig ben ik nog in een redelijke conditie maar de anderen moesten allemaal even bijkomen toen ze bovenkwamen haha, was mijn bootcamp toch ergens goed voor ;). Savonds hebben we whiskey gekocht en zoals de locals dat doen, dat opgedronken midden op de straat, genieten van de vele sandwiches en pannekoeken die ze op straat verkopen. Laos is namelijk vroeger een franse kolonie geweest, je vindt hier dus meer westers/toeristisch eten op straat dan aziatisch. De derde dag hebben we lekker gechilled en moesten we alweer inpakken. Helaas moesten we ook afscheid nemen van Stephan, jack en Camille. Althans dat dachten we..

We vertrokken 's ochtends met de bus naar Luang Prabang (6u) en aangezien Laos alleen maar bergen is betekent dit reispillen paraat.  In de bus zaten we met nog 4 andere nederlanders die de gehele weg oppervlakkig met elkaar hebben zitten praten en me dus erg op mijn zenuwen hebben gewerkt. Maar voordat we goed en wel op weg waren moesten we al stoppen met de bus, de band was niet goed. Er moest een nieuwe bus komen, na 15 minuten wachten kwam er een nieuwe bus, maar niet een waarvoor we betaald hadden, dit was namelijk een goedkopere bus, dat was even flink balen. Ook kwamen er twee nieuwe passagiers bij, een thaise vrouw en klein thais meisje. na 5 minuten bochten in de bergen begon het, de vrouw was ziek en begon over te geven uit het raam. De nederlandse meiden waren alleen maar aan het gillen en klagen. Och gerum voor de vrouw die zich zo ellendig voelde en zich waarschijnlijk niet beter voelde door het gedrag van de andere nederlanders in de auto. Natuurlijk is het niet prettig als iemand ziek wordt in de auto maar heel veel kunnen we er op dat moment toch niet aan. De rest van de reis is de vrouw ziek geweest, gelukkig moest ze er een uurtje eerder uit dan wij, dus konden we nog een uurtje relaxen en slapen.

Eindelijk in Luang Prabang, de stad waar reza heel erg graag naar toe wilde. Het staat namelijk op de unesco wereldlijst. Dit maakt het dan ook een hele dure stad om te wonen. Niet voor eten of drinken, maar vooral wonen, het huren van een scooter zijn de dure dingen. De eerste avond zijn we gelijk over de night market gegaan, super gezellig en ze hebben er hele leuke spullen. Ik heb me dan ook niet ingehouden en van allerlei souvenirtjes gekocht. En als het niet meer in mijn tas past stuur ik het gewoon op naar Nederland. Ook kun je op de nightmarket voor nog geen euro buffet eten. je krijgt een bord en mag het zo vol laden als je wilt en het is nog lekker ook! De volgende dag in Luang Prabang was het alsof ons lot ons goed gezind was want onze goede vrienden Jack, Stephan en Camille stapten net met hun backpacks uit de tuktuk! Wat een toeval, super gezellig! We dan ook hier met zijn allen op de scooter gestapt om alles te verkennen. vergeleken met Vang Vieng viel Luang Prabang toch een beetje tegen, het was er heel erg druk met vooral japanse en chinese toeristen en de omgeving was niet zo mooi als in Vang Vieng. Wat we in Luang Prabang heel graag wilde zien was de ochtend ceremonie met de monniken. met zonsopkomst komen de monniken met hun oranje gewaden straat op om eten te krijgen van de locals. Dat is de oorspronkelijke traditie. Wat wij echter 's ochtends zagen waren toeristen langs de kant van de weg die de monniken eten gaven. Je kon eten kopen van te voren wat je dan daarna kon aanbieden aan de monniken. Voor mij voelde dit dus niet authentiek. Ook werd ik helemaal gek van alle japanners en chinezen die niet alleen asociaal voor mijn camera gingen staan maar ook heel onrespectvol recht in het gezicht van de monniken foto's gingen maken. De ceremonie is dus niet meer zoals het vroeger geweest is. Na Luang Prabang wilde we naar Vietnam gaan, maar ik was vergeten dat ik daar voor een visum moest regelen van te voren, hier was geen tijd meer voor dus besloten we naar Noord-Thailand te gaan. 

Bij het busstation ontmoeten we een ander koppel, die elkaar ook tijdens het reizen hadden ontmoet. michael uit America/china en Friya uit Brazilie. Zij gingen ook met de bus richting de grens, in dezelfde bus zaten ook de twee oppervlakkige meiden die ook met ons in de bus naar Laos zaten. Vanuit de grens weer een nieuw visum voor Thailand gehaald, appeltje eitje want dat gaat hier heel snel. Alleen kreeg ik nu maar een 15 dagen visum. In Chiang Mai kende Reza een guesthouse, goedkoop maar heel erg relaxed en met zwembad jeeeeeeeh. We zijn hier twee nachten gebleven en hebben de hele dag rondgescooterd door Chiang Mai. Reza was hier al eerder geweest dus kon me naar alle leuke plekjes brengen. Ik merkte gelijk dat de sfeer in Noord-Thailand me veel meer aansprak dan die in Zuid. 's avonds weer over de night market. Alleen was dit wel zo'n grote markt dat het overweldigend was, je wist niet waar je moest kijken, wat je moest kopen. Helaas ben ik dus Reza ook kwijtgeraakt op deze markt en vonden we elkaar pas na een halfuur weer terug haha. 

We zijn vroeg weggegaan uit chiang Mai omdat ik graag mijn verjaardag in Pai wilde vieren. Een klein hippie dorpje verderop waar ik alleen maar goede verhalen over had gehoord. Voor 140 bat (3 euro) huurden we een scooter om naar Pai te rijden. Onze bagage werd daar gratis afgeleverd, super chill! De weg naar Pai was ongeloofelijk mooi, door de bergen met prachtige uitzichten. Tussendoor wel een keer stoppen voor een hevige regenbui om daarna weer verder te rijden om de heerlijke natte boslucht op te snuiven. Voelde een beetje zoals thuis in het bos. Hier in Pai heerst een super fijne sfeer, iedereen is vriendelijk, het zit vol met backpackers en het is er heel klein dus iedereen kent elkaar. We hebben een nacht in een bungalow geslapen van Family hut, totdat we het verhaal hoorde dat er de week ervoor iemand was gestorven in een van de bungalows daar. hoe of wat weten we niet, maar het voelde niet fijn. We zijn dan ook naar het bungalowpark verderop verhuisd met een hele lokale sfeer, waar we de keuken mogen gebruiken en een mooi uitzicht hebben over het landschap hier. 

Mijn verjaardag begon heel erg goed toen ik een ingezongen berichtje kreeg van papa en mama. Toen moest ik wel even een traantje wegpinken en bedacht ik me dat ik iedereen thuis toch wel begon te missen. Zeker toen ook nog mijn beste vriendinnetje Hedwich ook een zelf ingezongen berichtje stuurde. Super lief! Ik heb de dag relaxed gehouden, genoten van scooter rijden, en het landschap. Reza had zelfs als verassing taart geregeld want hij wist hoe graag ik dat wilde! Met muziek en happy birthday kwam hij de taart brengen, heel erg lief! en de taart was echt wonderbaarlijk lekker!! Ik had daarna geen avondeten meer nodig.

De andere dagen hebben we iedere dag een scooter gebruikt om rondom Pai de omgeving te verkennen. Een dag regende het zo vaak dat we meerdere keren moesten schuilen, een keer bij een lokale familie waar ze kleine kinderen en puppys hadden, wat een geluk haha en daarna bij een cafe waar we warme chocolademelk hebben gedronken. Daarna zijn we maar naar huis gereden om film te kijken met popcorn terwijl het buiten regende, dat is pas genieten. In pai zijn we ook naar een paar prachtige watervallen geweest waar je kunt zwemmen en van de rotsen af kunt glijden zijn we door lokale weilanden gereden met koeien en buffels en reden we langs mango en lychee plantages, waar we af en toe een paar vruchten vanaf plukte om op te eten haha :p. We zijn naar de Big white buddha tempel geweest met ook een prachtig uitzicht voor de zonsondergang. Ook zie je hier heel veel olifanten bedrijven, we hebben er heel bewust voor gekozen hier geen trips te boeken aangezien de olifanten zijn vastgebonden en de verzorgers een stok bij zich hebben met een scherpe punt eraan. Ik vertrouw er dus niet op dat de olifanten heel erg goed behandeld worden. Ik wil daar liever niet aan bijdragen. 

In Pai is er ook een viewpoint 15 km verderop, omdat we een goede mountain scooter hadden dachten we dit wel te kunnen doen. En alles ging goed totdat 2 km voor het eindpunt. Het was 45% omhoog, het had ondertussen al geregend en de wegen zijn hier modderig en vol met stenen, onze benzine was bijna op en het werd al bijna donker. Allemaal factoren waardoor we besloten, na al een uur te hebben gereden toch maar om te keren en het risico niet te nemen. Gelukkig vonden we dag erna een ander viewpoint waar we voor 20 baht heerlijke chinese thee kregen en lekker mochten relaxen. Daar hebben we dan ook Yan (Frankrijk) en Helena (Rusland) ontmoet. op het vieuwpoint waren zij yoga aan het oefenen, waar Reza en een ander meisje graag aan mee deden. Yan en ik waren wat terughoudender haha. Yoga op dat niveau ben ik voorlopig nog niet aan toe, het leken wel slangen die hun lichamen op miljoenen manieren konden kronkelen. Met yan en Helena hebben we de afgelopen dagen doorgebracht. ' Savonds heb je hier hele leuke barretjes, met Jikko in het bijzonder. De eigenaar is heel gezellig en geeft zodra hij dronken is allerlei gratis shots weg. Je kunt wel nagaan dat dat erg gezellige avonden worden. Ook is er een bar waar je kunt poolen, tafelvoetballen, darten of gewoon relaxen. 

Eergisteren hebben we met Yan en helena een relaxdag gehouden. Voor 100 baht (2,20 euro) mochten we in het resort gebruik maken van hun zwembad en hun hotspring. Wat een heerlijke dag was dat, een verfrissend zwembad en een warme hotspring, en goed gezelschap kan niet beter. Vandaag is onze laastste dag in pai want morgen gaan we weer terug naar Chiang Mai. Vanavond ga ik nog even goed shoppen op sundaymarket hier, dat heb ik wel verdiend na al dat budgetteren. 

In chiang mai blijven we twee dagen en daarna weer door naar Bangkok omdat we de 17e Thailand weer uit moeten zijn. Waar ik daar naar toe ga? Ik heb nog geen idee! Ik zal proberen de volgende keer wat eerder te schrijven. Het is nu namelijk een beetje een warboel. Terima kasih, Kop khun Ka, Thank you, Dankjewel voor het lezen!!! See you next time. Dikke kus uit thailand! 

De voordelen van het noorden:

- Minder toeristisch
- verfrissende lucht van de bergen
- veel koele watervallen
- mooie uitzichten
- veel natuur
- vriendelijke locals
- een prettige sfeer

in een woord: PRACHTIG, en het helpt natuurlijk ook dat Reza hier is om alles ook nog een beetje romantisch te maken haha. Want jullie zullen vast ook erg nieuwsgierig zijn naar hoe het met de liefde gaat... Ik kan je vertellen het gaat echt super goed!!! Meer vertel ik lekker nog niet haha...