Smiling country Cambodia

Heeey lieve allemaal!! 

Twee weken geleden heb ik mijn laatste blog geschreven, toen was ik nog in Pai Thailand. In Pai zijn we een dagje langer gebleven om lekker te shoppen en daarna terug naar Chiang Mai. In Chiang Mai hebben we een dagje gerelaxed bij het zwembad,we wilden naar het Elephant Nature Park maar daar was geen tijd meer voor. 17 mei verliep ons visum en moesten we het land uit.De trein naar Bangkok was weer niet zo comfortabel maar dit keer kon ik op de grond slapen, dat lag een heel stuk beter. Midden in de nacht allebei een paar uur wakker geweest, omdat we niet konden slapen. En omdat we ons verveelden hebben we met balpen onze armen getatoeerd. De gezichten van de mensen de volgende ochtenden waren heel grappig, mijn armen zaten namelijk vol met tekeningen en woorden. Eindelijk in Bangkok weer terug naar hetzelfde Budgetguesthouse maar nu wel een kamer met airco genomen want de vorigekeer was het zo heet. We zijn dus veel in de kamer geweest en hebben in de avonden veel geshopt. In Bangkok ook gelijk contact gezocht met de vrijwilligers organisatie in Cambodja die meteen zeiden dat ze plek voor me hadden, super fijn dus! Dat betekende dat Cambodja mijn volgende bestemming werd. De 16e had ik een bus naar Siem Riep, cambodja en Reza een vliegtuig naar huis, Indonesie. Afscheid was super zwaar en ik heb het er de eerste dagen heel moeilijk mee gehad dat hij er ineens niet meer was.  

De bus naar Cambodja was niet bepaald zonder slag of stoot. Eenmaal aangekomen bij de grens lieten ze ons 1 uur wachten in een restaurant en een voor een mochten we een kantoortje binnen. Ik had al gelijk het gevoel dat er iets niet klopte want dit is niet de grens waar je je visum kan regelen. Toen ik eenmaal in het kantoortje was werd me verteld dat ik hier het visum voor cambodja kon regelen, dat zou me 30 euro kosten. Dat is dus veel te veel, normaal kost het 20 euro. Er was ook een groep argentijnen en brazilianen die het niet vertrouwde. Zij gingen de confrontatie aan en begonnen ruzie te maken met de thaise/cambodiaanse mensen omdat het te duur was. Uiteindelijk stuurden die mensen ons naar de grens, van oke als je het zelf wilt regelen prima, ga maar. Alleen moesten we om 3 u klaar staan voor de bus naar Siem Riep. Het was op dat moment 2 u, dikke kans dat we dat dus niet gingen halen want je moet vaak lang wachten. Gelukkig was ik niet alleen en hadden we een groep. Bij de grens bleek het visum inderdaad 20 euro te zijnj en binnen 15 minuten hadden we allemaal het stempeltje. Dus nu was het wachten op de bus die ons op zou pikken. Maar wat bleek... we mochten niet in de bus want we hadden geen ticket. Nee ons ticket hadden ze aan het begin ingenomen voordat we vertrokken. Alleen hadden we er niet bij nagedacht dat we dan geen bewijs meer zouden hebben. de argentijnen werden nog kwader en probeerden het op de agressieve manier op te lossen.Dit werkte dus totaal niet. Wat er dus was fout gegaan was dat je normaal gesproken een nieuw busticket krijgt voor de bus naar siem Riep. Maar die krijg je nadat je dat dure visum in het kantoortje hebt gekocht. Aangezien wij gelijk naar de grens gingen voor ons visa e de mensen ons niet vertelden dat we dat busticket nodig hadden, hadden we een probleem. Na 1 uur wachten en onderhandelen was er een aardige man die ervoor zorgde dat we uiteindelijk toch mee in de bus naar Siem Riep mochten.

' S avonds aangekomen in Siem Riep was het al donker en ik had geen idee waar ik ergens was. De brazilianen en argentijnen hadden al een hotel geboekt voor een redelijke prijs dus ik besloot met hen mee tegaan. Mijn eerste indruk van cambodja was veel zand, veel armoede maar heel veel lachende gezichten. Cambodja is vergeleken met Thailand of Indonesie nog niet zo ver ontwikkeld. Je ziet heel veel armoede en mensen wonen in open huisjes waarbij ze een gratis douche hebben wanneer het regent. Het verkeer is hier misschien nog wel chaotischer als in Yogya. In het centrum zie je om de 10 meter een winkel met krokodillenleer, krodillenpoten, krokodillentassen maar ook opgezette krokodillen. Maar ondanks de armoede en gebrek aan faliciteiten lacht iedereen hier. Zelfs als je geen tuktuk, taxi, massage, fish bath wil dan lachen ze naar je. Je voelt je heel erg welkom. De eerste dagen heb ik een beetje rondgewandeld, films gekeken in bed (het regent veel) en 's avonds vaak met de argentijnen en brazilianen op stap. Zij zijn overdag namelijk naar ANgkor Wat de tempels geweest maar ik wilde het rustig aan doen. Brazilianen en argentijnen spreken allebei spaans, dus hun konden in hun eigen taal communiceren en dat deden ze ook. Zelfs als ik met ze ging uiteten spraken ze voor 80 % spaans waar ik geen kont van begrijp. Dit was dus niet echt leuk. Zondag had ik contact gehad met Daniel, een jongen die ik thailand al had ontmoet en me had verteld over CESHE, de vrijwilligersorganisatie. Heel toevallig was hij ook aan het lesgeven op de school daar. Zondag zijn ze vrij dus ze waren met een aantal vrijwilligers bij de spa en daniel nodigde me uit om ook te komen. Super idee! voor 5 dollar kun je daar gebruik maken van het zwembad, sauna, stoombad, jacuzzi, ijsbad, gym en heerlijke douches. Een goede optie om iedereen al te leren kennen en even te relaxen. 

Maandag werd ik opgehaald door een tuk tuk van het vrijwilligershuis wat 20 min van het centrum van Siem Riep ligt, op het platteland van Cambodja. Het vrijwilligershuis is een normaal cementenhuis maar erg basis. Achter het huis woont de eigenaar in een houten huis zonder deuren, dus gewoon open. Ik slaap boven in het huis in een grote slaapzaal met 12 matrassen op de grond, met allemaal hun eigen klamboe. Buiten hebben we een algemene overdekt gedeelte om te chillen, eten en onze lessen voor te bereiden. Achter het huis zijn hokjes met douche en toilet, vergelijkbaar met dat van een camping. We hebben 24h per dag elektriciteit, wat niet veel voorkomt in de omgeving,gratis drinkwater heel de dag en WFI die voor 60% van de tijd werkt. Maar het is voldoende en knus. Ook zijn er twee honden bij het huis: lucky, een wat oudere hond die we lucky noemen omdat hij nog geluk heeft dat hij nog steeds niet is opgegeten. En we hebben puppy, dat is een puppy die we puppy noemen, super schattig natuurlijk. De afgelopen week heeft hij zelfs een nacht naast mijn bed geslapen. Hij loopt je namelijk overal achterna, dus ook naar je bed. En hij heeft me sochtends wakker gemaakt door heel onsubtiel aan mijn klamboe te trekken haha. Hij weet wel hoe hij aandacht moet trekken.

Toen ik aan kwam had iedereen net lunchpauze dus kon ik ze gelijk ontmoeten. Er waren toen ongeveer 20 vrijwilligers, dat is ook wel nodig want ze hebben hier 4 scholen en er zijn alleen vrijwilligers die er werken en 2/3 khmer (cambodiaans) leraren om te vertalen. Omdat ik er onverwachts een paar vrijwilligers vertrokken waren mocht ik die middag al gelijk beginnen. Je hebt klassen van 8-10 u, 2-4 u en 5-6 u. Hoe vroeger de tijd hoe jonger de kinderen. En dan heb je ook 4 niveaus:  A, B, C en D. Waarbij D het laagste is en ze amper engels praten en A het hoogst waarbij ze heel goed zijn.Die middag had ik groep B met Rachael en daarna A met Daniel. Was goed om gelijk in het diepe gegooid te worden en te zien hoe het er aan toe gaat. De jongere kinderen 4-10 jaar zijn heel erg all over the place, ze willen heel graag leren maar nog liever spelletjes spelen. Ze zullen dan ook rondrennen en roepen als je dat toelaat. De A klas van 5-6 is mijn vaste klas geworden en zijn 5-6 studenten van 17-21 jaar, zij hebben ontzettend veel respect voor de leraar en doen heel erg hun best. Zij staan ook op als ze iets zeggen. Ook heb ik nu de ochtendklas D als vaste klas. Kinderen van 4-7 (kleuters dus) die echt nog weinig weten, ze kunnen een beetje tellen, het alfabet opzeggen en kennen een paar dieren. Hun woordenschat is heel laag maar ze zijn heel schattig en super leuk om ze les te geven. Mijn derde klas is B van 2-4 (10-12jaar). een kleine groep van 6 kinderen die redelijk engels kunnen. 

Een werkdag is best vermoeiend, ontbijt is om 7 uur en je vertrekt om 7.45, klas begint om 8.00. Ik werk op de school die het dichtste bij het huis is. De tuktuk brengt je weg dan loop je nog een klein stukje door het weiland en dan ben je er. Tijdens de lessen hebben de kinderen altijd 10min pauze en eten ze vieze zoete ijsjes en eten ze kleine schelpjes (oesters/vongolo?) die ze leeg zuigen en dan op de grond gooien! Jakkiebah! Het is maar wat je lekker vindt. Na de ochtendklas ga je naar huis om te lunchen en heb je 4 uur voor jezelf of voor je lessen voor te bereiden. 

De afgelopen week zijn er veel vrijwilligers weggegaan zonder reden. Heel onverwachts en daardoor hadden we niet genoeg leerkrachten om alle scholen open te houden en moesten er twee van de vier scholen sluiten. Wat bleek is dat er een roddel rond ging over de eigenaar en de manager dat zij met vrijwililgers en de oudsten studenten van de school seks zouden hebben gehad. Daarom gingen veel vrijwilligers weg en was de sfeer niet al te best. De eigenaar heeftmet ons gesproken en het bleek dat dit allemaal niet waar was, iemand die ooit was weggestuurd van het vrijwiligersproject had deze roddel verspreid. Gelukkig maar anders waren er misshien nog meer vrijwilligers vertrokken en bleef er geen school meer over. De eigenaar en manager waren ook erg aangedaan door de beschuldigingen.

Ik wilde voor de komende twee weken een scooter huren om rond te rijden omdat alles ook wat verder weg is. Blijkt alleen dat dat dus 12 dollar per dag is. Gelukkig heeft de eignaar een scooter die ik ten allen tijden mag geleden. het was alleen wel een manual, dus ik moest eerst even leren hoe dat moest. Even een rondje rijden was al teveel gevraagd de eerste keer. Toen ik wilde omdraaien sloeg de motor af en kreeg hem niet meer aan de praat. Ook wist ik niet hoe ik hem in zijn vrij moest zetten en stond ik dus midden op de weg met een onbeweegbare scooter haha. Gelukkig kwamen er een paar highschool jongens langs die me uit de brand hielpen. Ook de eerste avond dat ik naar het centrum ging met de scooter was geen succes, batterij van telefoon was bijna leeg en ik wist niet precies de weg terug. Toen ik uiteindelijk de goede weg gevonden had was het zo ontzettend donker. Ik probeerde mijn groot licht aan te doen maar deed perongeluk al het licht uit, waardoor ik midden in het donker reed. Gelijk de scooter stopgezet en na 5minuten het knopje van het licht weer gevonden. Ik was erg blij toen ik weer veilig thuis was. Nu na een paar dagen gaat het rijden perfect maar het was wel echt even wennen.

In het huis krijgen we drie maaltijden per dag. In De ochtend vaak toast of baguette. Lunch en diner typisch Khmer food, niet pittig en heel lekker. Een avond kregen we slangensoep van de slang die ze die dag gevonden hadden rondom het huis. De soep smaakte heel goed maar het vlees van de slang was erg taai en had weinig smaak. 

In het weekend is iedereen vrij om te doen wat hij wil. Vrijdag zijn we met alle vrijwilligers op stap geweest wat super gezellig was! Zaterdag heb ik in mijn eentje rondgescooterd, een beetje geshopt en wat spullen gekocht voor de school als donatie (letters, pennen, schriften, scharen, plakband etc.) 's Avonds vroeg naar bed want zondag wilde ik met Coralie naar Angkor wat, een groot tempelcomplex. Om 4 u snachts zou Smiles de tuktukdriver ons op halen voor de sunrise. Dus wij om 3.30 de wekker en om 4u stonden we klaar. Om 4.45 nog steeds geen Smiles dus maar weer terug naar bed en even flink balen. Blijkbaar was er iets fout gegaan in de communicatie dus geen tempels voor ons. Die dag zijn we dan maar weer met zijn allen naar de spa gegaan en hebik ook voor3 dollar een typishce Khmer massage gehad. Iets te hard om van te genieten maar achteraf voelde het heerlijk. Ze kraken namelijk je botjes in vingers en voeten en gaan echt bovenop je zitten. Wat niet zo fijn was, was het kraken van mijn tenen. Ik had namelijk mijn teen gestoten, en ja ik ben de onhandigheid zelve. Dus niet echt prettig dat ze daaraan trok. Wat bleek achteraf, ik had niet zomaar mijn teen gestoten maar echt gekneusd. Dus mijn kleine teentje ziet nu paars, blauw en rood. Gelukkig kan ik er nog goed op lopen en heb ik hier nog een paar dagen om te rusten.

Omdat we zondag niet naar Angkor Wat zijn gegaan had ik een probleem. Komende zaterdagochtend heb ik namelijk al mijn bus naar Phom Penh die al geboekt staat. En ik heb eigenlijk geen vrrije dagen meer. Maar ik kan hier niet weggaan zonder deze tempels gezien te hebben want het is de attractie van Cambodja. Dus in overleg met de eignaaar krijg ik vrijdag vrij om zelf met de scooter de hele dag de tempels te zien. Het is namelijk enorm groot. Wel ben ik donderdagavond al naar de sunset tempel geweest, lekker alleen op de scooter heerlijk. Het was ook echt een van de mooiste zonsondergangen die ik heb gezien.

De laatste dagen was ik heel erg aan het twijfelen wat ik wilde. Ik verlangde zo terug naar Indonesie en Reza dat ik erover nadacht na Cambodja terug te gaan. Na veel gepraat te hebben met anderen heb ik besloten toch ook naar Vietnam te gaan. Alleen ga ik alles gewoon sneller doen en heb ik een drukker schema. Dit wordt mijn laatste week lesgeven en dan volgende week naar Phom Penh (hoofdstad) en daarna door naar vietnam. Gisteren al een visum geregeld wat ik dinsdag kan ophalen, kostte me wel 70 dollar. Wat een afzetters die vietnamezen haha.

Behalve mijn gekneusde teen heb ikiook last gehad van mijn keel, tandvlees. Ik weet nog steeds niet goed wat het is. Het was heel gevoelig en pijnlijk en na een dag lesgeven was het 10 x zo erg. Gelukkig wordt het nu iets beter want ik was er als de dood voor dat ik hier naar de tandarts of dokter zou moeten. Afkloppen!

Cambodian facts:
- ze gebruiken hier drie soorten geld: Thaise Baht, Amerikaanse dollar en Cambodiaanse Riel, om alles lekker gemakkelijk te maken.
- Het begint regenseizoen te worden dus veel regenbuien aan het einde van de dag en hitte tussen 12 en 3 (35 graden).
- In de stad lopen moeders/meisjes rond met baby's om te schooien, niet voor geld maar voor melk. Ik was al gewaarschuwd door mijn tante voor deze mensen. Want als je melk voor ze koopt dan gaan zij terug naar de winkel om het weer om te wisselen voor geld! Vindingrijk zijn ze hier wel.
- In Cambodja kun je met een smart simkaart heel goedkoop internetten en bellen. Niet alleen binnenlands maar ook naar het buitenland. 7 dollarcent per minuut. Ja echt waar!! Vanwege de slechte wifi verbindingen hier is het heel handig dat ik gewoon kan bellen naar bijv. Indonesie. Wat ik al genoeg gedaan heb haha.

Iedereen vraagt of ik Nederland mis maar nog steeds niet echt. Ik voel me helemaal thuis waar ik nu ben! Wat ik al wel mis is jullie, in bad gaan, een trui dragen, stamppot en wijn. Maar geen zorgen, met kerstmis ben ik zeker terug haha! En sorry voor de spelfouten, de computers hier zijn niet zo geavanceerd :P

Dikke kus en knuffel, dit keer uit Cambodja!!!