Time for a new adventure

Ola Amigos, Cómo estás?

Morgen is het eindelijk weer zover. Na alweer twee jaar terug in Nederland te zijn en hier weer mijn basis te hebben stap ik morgen in het vliegtuig naar een compleet nieuwe bestemming. Ook al is het deze keer korter (en ja ik weet het, 5 weken is helemaal niet kort) dan mijn vorige reizen, het brengt dezelfde gevoelens van spanning, avontuur, adrenaline en geluk naar boven. En heel eerlijk, dit gevoel heb ik zooo gemist! Het gevoel dat je niet weet waar je uit gaat komen, maar je wel zeker weet dat je de meest fantastische mensen gaat ontmoeten, de mooiste dingen gaat zien, de meest gekke dingen gaat ervaren en de complete vrijheid hebt om te gaan en staan waar je wilt. De meesten van jullie weten dat ik soms veel moeite heb om het stramien van Nederland te volgen en in mijn hokje te zitten. Het reizen naar nieuwe plekken is daarom zo'n verademing. Anderen zullen misschien liever een relaxte vakantie willen om uit te rusten voor het nieuwe schooljaar, maar voor mij is dit mijn manier om mijn batterij op te laten en eventjes de beste versie van mezelf te zijn. Want dat is wat het reizen in me naar boven haalt, het beste! en ik kan ook niet wachten om eindelijk mijn camera weer vast te houden voor reisfotografie. Iets waar ik in Marokko ook zo van genoten heb! En ik kan me niet anders voorstellen dat Zuid-Amerika enorm fotogeniek gaat zijn. 

De laatste weken heb ik op het werk kei hard geknald zodat alles op tijd af zou zijn, maar ook gelijk bijna alles klaar ligt voor het nieuwe schooljaar. Zo kan ik echt de volledige vakantie genieten van de reis die we gaan maken. Hierdoor heb ik tot voor kort helemaal niet het besef gehad dat ik morgen 5 weken weg ga. Toen het vrijdag vakantie was begon dit allemaal pas een beetje te dagen, en moesten er op het laatste moment ineens nog heel veel dingen gekocht, geregeld en nog veel meer gekocht worden. Bij deze is mijn spaarrekening ineens een stuk leger ;). Gelukkig is mijn lijsje bijna helemaal afgevinkt en hoef ik nu alleen nog maar mijn tas te pakken. Almost ready!!! Morgen vlieg ik vanaf Brussel naar Peru. Dit keer niet alleen, maar met Danique, Evelien en Pien. En als ik heel eerlijk ben, vind ik dit misschien nog wel spannender dan alleen. En ook al zijn de meiden super tof, relaxed en liggen we allemaal goed op een lijn, met anderen reizen brengt ook zo zijn uitdagingen met zich mee. Maar ik heb enorm veel zin om met hen deze reis aan te gaan en alle vertrouwen dat we het super vet gaan hebben. 

Ons plan, als je het al een plan kan noemen, is als volgt. We stappen in het vliegtuig en we landen in Lima (Peru), dan gaan we rondreizen. Tot zover ons plan.. Nee grapje.. we hebben in ieder geval de eerste twee nachten in Lima geboekt en daarna grofweg een idee van hoe we rond willen gaan trekken. Door Peru naar beneden en dan pakken we gelijk een stukje Noord Chili mee, vanaf daar gaan we door Bolivia omhoog en willen we eindigen bij de Machu Pichu in Peru om daarna weer vanaf Lima terug naar huis te vliegen. Maar ik wil nog niet over die terugweg nadenken, eerst even 5 weken volle bak genieten. Het mooie is dat we niets vastgelegd hebben en daardoor heel flexibel zijn in waar we wel of niet naar toe gaan, langer/korter blijven en op het laatste moment ons 'plan' kunnen veranderen. Natuurlijk zijn er aantal plekken die we zeker willen zien: de zoutvlaktes van Bolivia, de Amazone, de Machu Pichu, de zandduinen van Arequipa en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Maar de bucketlist staat ook vol met avontuurlijke death roads, alpaca's, biertjes en dansjes(en als het aan Daan en Evelien ligt, Salsa, maar voor de tenen van anderen lijkt het me verstandig als ik me daar afzijdig van houd haha). 

Tijdens mijn reis in Azië heb ik al mijn ervaringen gedeeld op mijn blog. Dit was niet alleen leuk (denk ik dan) voor jullie lieve mensen thuis, maar vooral voor mezelf zo fijn. Degenen die mij een beetje kennen weten dat ik een geheugen als een zeef heb. De verhalen die ik hier toen heb geschreven lees ik nog altijd met zoveel plezier terug en het zorgt ervoor dat ik nooit meer vergeet welke ervaringen ik heb opgedaan, mensen ik ontmoet heb, het gevoel dat het me gaf. Dat is zoveel waard! Dus toen ik in Marokko was heb ik enorm gebaald dat ik geen laptop of tablet bij had om dezelfde ervaringen op te schrijven. Want als ik in een nieuw land komt, dan zijn er zo veel ontelbaar nieuwe dingen die ik zie, voel en ervaar en graag wil opschrijven en delen. Dus dit gaat me niet nog een keer overkomen. Deze reis naar Zuid-Amerika ga ik voor jullie, maar vooral voor mezelf op papier zetten, zodat ik nog jaren kan genieten van mijn eigen verhalen. Bereid je maar vast voor, want ik schrijf zoals ik praat. Lang, uitgebreid en zonder rem dus haha ;)

Bij deze mijn excuses voor al mijn tandenbijtende taalfanaten, ja er zitten vast heel veel spel- en typfouten in mijn blogverhalen. Je zult het maar mee moeten doen, want ik denk vooral aan de 'belangrijke' dingen in het leven. Zoals alpaca's aaien en genieten van het leven ;)

Voor degenen die de route willen volgen: https://www.polarsteps.com/EvyvanDijk2/792537-zuid-amerika?s=68caa94f-8839-4e17-a32a-1d7593d55bb7

Tot het volgende verhaal! Ik zie jullie weer over 5 weken! Iedereen genieten van de vakantie, het weer of alle andere leuke dingen die jullie gepland hebben staan!

Adios Amigos!